Tynecastle Park – opis stadionu

Trudno uwierzyć, że ten obiekt, najstarszy istniejący nieprzerwanie w Szkocji, był kiedyś nazywany „nowym”. Ale w 1886 roku był miejscem przeprowadzki Hearts z boiska leżącego obok. Pierwsze rozbudowy miały miejsce w 1892, 1903 i 1911 roku, ale ta z 1914 ma znacznie większe znaczenie. Powstała wtedy stojąca do dziś trybuna główna, zaprojektowana przez słynnego Archibalda Leitcha.

W latach 30. XX wieku klub był silny i stabilny finansowo, czego dowodem jest rekordowa widownia ponad 53 tys. osób na meczu z Rangers w 1932. Pojawiły się więc plany wyprowadzki, które jednak nie doczekały się realizacji z powodu wybuchu II wojny światowej. Co ciekawe, miejscem przenosin miało być Sighthill, wtedy okolica podmiejska. Ta sama lokalizacja została wskazana przez klub w 2011 roku, kiedy znów pojawiła się wizja przeprowadzki.

Największy wpływ na kształt stadionu miały wielkie tragedie z Glasgow (1971) i Hillsborough (1989). Po tej pierwszej pojemność obiektu zmniejszono z 49 do 30 tys., a po drugiej (lata 1994-97) przebudowano trzy trybuny i zmniejszono liczbę miejsc ponownie, tym razem do ok. 18 tys. Jak na ironię, nowe elementy stadionu powstały z konstrukcji stalowej, tymczasem w 1954 roku Tynecastle było pierwszym szkockim stadionem ze wszystkimi trybunami z betonu.

Symboliczne domknięcie stadionu przyszło w listopadzie 2017 roku, gdy otwarto największą i najnowszą trybunę – wschodnią. Zastąpiła ona historyczny „kurnik” z 1919 roku, podnosząc pojemność do ok. 20 tys. miejsc po raz pierwszy od instalacji krzesełek. Za trybuną powstały trzy piętra zaplecza, gdzie przeniosły się nie tylko biura, ale też sklep i kasy.